«Ἀπό τη ζωή μου... Ὡς μαθητής «καθηγητής» Θρησκευτικῶν...

 

 

Στὴν τελευταία τάξη τοῦ Γυμνασίου 

δίδαξα γιὰ ἕνα ἑξάμηνο ἀπὸ τὸ βιβλίο. 

Δὲν εἴχαμε καὶ Θεολόγο στὸ σχολεῖο, 

ὁ Γυμνασιάρχης μας ἤτανε φιλόλογος, 

καὶ μοῦ λέει...

 «Ἐσὺ θὰ πηγαίνεις νὰ κάνεις 

στὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Γυμνασίου Θρησκευτικά, 

γιὰ νὰ μὴν βγαίνουν ἔξω καὶ σκοτωθεῖ κανένα...» 

Γιὰ πρακτικοὺς λόγους. 

Καὶ μιὰ φορὰ ὁ Γυμνασιάρχης εἶχε ἔρθει 

καὶ εἶχε καθήσει ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα, 

νὰ ἀκούει τί γίνεται.

 Ἀνοίγει μετά. 

«Τί κάνετε; Γιατί τόση ἡσυχία;» 

«Μ’ ἔχουν πάρει μὲ καλό», τοῦ λέω, «κύριε Γυμνασιάρχα». 

«Ἐμένα, γιατί δὲν μ’ ἔχουν πάρει;» λέει. 

«Αὐτὸ νὰ μᾶς τὸ πεῖτε ἐσεῖς. 

Ἐγὼ σᾶς ἔχω πάρει μὲ τὸ καλό, προσωπικά. 

Και γι’ αὐτὸ μ’ ἔχετε πάρει κι ἐσεῖς. 

Μὲ πήρατε ἐσεῖς πρῶτα... 

Σᾶς πῆρα κι ἐγὼ μετά». 

Ἥσυχα καθόντουσαν τὰ παιδιά. 

Καὶ στὸ τέλος μοῦ λέει: 

«Θὰ δώσεις καὶ βαθμούς;» 

Ἀλλὰ μετὰ ἦρθε ἕνας Θεολόγος, 

τοὺς πῆρε καὶ ἡσύχασα ἐγώ. 

Ἀλλὰ ἦταν ὡραῖες ἐμπειρίες αὐτές! 

Ὡραῖες ἐμπειρίες! 

Μάλιστα! 

Τελειώσαμε ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα! 

Ἐντάξει!

 

|Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο μέ τίτλο: «Ἀπὸ τὴ ζωή μου»

Κυκλοφορεῖ σύντομα ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Κυπρής»

[Από την ομάδα στο viber: παππούλης Ανανίας ]