– Γέροντά μου, τώρα θα με βοηθήσεις να σε ντύσω, διότι βλέπεις εἶμαι μόνος μου... |Τέλος α(μ)φιερώματος στον Άγιο Ιερομάρτυρα (αμ)Φιλούμενο. Τις πρεσβείες του...

 

Τὸν πῆραν στὸ νεκροτομεῖο, 

καὶ μετὰ τὸν ἔκαμαν νεκροψία στὸ Τὲλ Ἀβίβ 

καὶ στὶς 21 Νοεμβρίου (π.ἡ) μᾶς εἰδοποίησαν.

 Ἐγὼ πῆγα μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς πατέρες τοῦ Πατριαρχείου 

καὶ μᾶς τὸν ἔδωσαν γυμνό.

 Ὅταν τοὺς ρωτήσαμε ποῦ εἶναι τὰ ροῦχα του, 

μᾶς εἶπαν εἶναι στὴ Νεάπολη. 

Εὐτυχῶς ποὺ εἴχαμε πάρει μαζί μας 

ὅλα τὰ χρειαζούμενα γιὰ νὰ τὸν ντύσουμε.

Ἀλλὰ δὲν φαντάζεστε, 

ὅταν μᾶς τὸν παρέδωσαν κομματισμένο, 

τὸ πρόσωπό του ἀγνώριστο, 

φέρον τὰ στίγματα τοῦ Μαρτυρίου, 

ὅπως οἱ Πέρσες ἔσφαξαν τοὺς Πατέρες τοῦ Ἁγίου Σάββα 

καὶ τῶν λοιπῶν μοναστηριῶν.

 Ἔτσι καὶ σήμερα.

Ἀκολούθησε νέο μαρτύριο στὸν πατέρα Φιλούμενο.

5 μέρες τὸν εἶχαν στὸ ψυγεῖο.

 Καὶ ὅμως ἦταν μαλακώτατος, 

σὰν νὰ μὴν εἶχε πεθάνει.

 Ὅταν ἄρχισα νὰ τὸν ντύνω 

– διότι οἱ ἄλλοι δὲν μποροῦσαν, 

δὲν ἄντεχαν νὰ τὸν βλέπουν 

ἀπὸ τὶς κακουχίες ποὺ εἶχε – 

τοῦ λέγω σὰν νὰ ἦταν ζωντανός:

– Γέροντά μου, 

τώρα θὰ μὲ βοηθήσεις νὰ σὲ ντύσω, 

διότι βλέπεις εἶμαι μόνος μου.

Ὅταν ἄρχισα καὶ τοῦ ἔβαλα τὴ φανέλλα, 

τὸ πρῶτο χέρι ἀμέσως τὸ κατέβασε μόνος του. 

Ὅπως καὶ τὸ ἄλλο χέρι.

 Καὶ τὰ πόδια ὁμοίως.

Τοῦ μάζευα τὰ πόδια νὰ τοῦ φορέσω τὰ ροῦχα 

καὶ ὅταν τελείωνα 

τὰ ἅπλωνε μόνος του. 

Στὸ ἀριστερὸ πόδι ἀπὸ κάτω, 

εἶχε κτύπημα μὲ τὸ τσεκούρι.

Ἀπὸ τὸ νεκροτομεῖο

 τὸν φέραμε στὸ Πατριαρχεῖο.

Στὴν Ἁγία Θέκλα, 

ἔγινε ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία 

ἐν μέσῳ Ἁγιοταφιτῶν πατέρων, 

τῶν ἀδελφῶν τοῦ μακαρίτη καὶ ἄλλων πολλῶν. 

Ἦλθαν πολλοί, 

μέχρι καῖ ξένων δογμάτων 

καὶ μουσουλμάνοι καὶ χοτζάδες.

 Γιατὶ ὅμως ὅλοι αὐτοί; 

Διότι, ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν 

καὶ ἦλθαν νὰ τοῦ δώσουν τὸν τελευταῖο ἀσπασμό.

Τὶ ὀδυρμός! 

Τὶ θρῆνος! 

Τὶ κοπετός ἦταν αὐτός!

Ἡ Κυβέρνηση, 

ἀπὸ τὸ πρωὶ 

μέχρι καὶ πρὶν τὸν ἐνταφισμὸ στὴ Σιών, 

ἔστειλε ἀστυνομία κοντὰ στοὺς Ἁγιοταφίτες 

φοβούμενη ἀντίποινα. 

Πῆρε αὐστηρά μέτρα. 

Καὶ νεκρὸν ἀκόμα τὸν ἐφοβοῦντο.

Τὸν π. Φιλούμενο ὅλοι τὸν κλάψαμε, 

διότι ἦταν ἕνας καλὸς καὶ ἅγιος πνευματικός.

 Ὁ Πατριάρχης τὸν ἀποκαλοῦσε “πτωχοπρόδρομο”.

Καὶ ὄντως, ἦταν.

Οἱ τέλειοι κληρονομοῦν τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

 Ὑπέμεινε λίγο μαρτύριο 

καὶ βρίσκεται μεταξὺ τῶν ἱερομαρτύρων 

καὶ τῶν Ὁσιομαρτύρων· 

ὧν ταῖς πρεσβείες, 

εἴθε νὰ ἀξιωθοῦμε 

καὶ ἐμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

" Μετά από τέσσερα χρόνια στην ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, 

το σώμα βρέθηκε αύθαρτο και ευωδίαζε.

Στην δεύτερη εκταφή απουσίαζε ο π. Σωφρόνιος 

(φίλος του κι ο οποίος βρέθηκε κοντά του 

αμέσως μετά το μαρτύριο του και τον έντυσε),

 γιατί δεν είχε ειδοποιηθεί. 

Το προηγούμενο βράδυ 

είδε σαν σε όνειρο τον άγιο Φιλούμενο 

να του λέει: 

Εσύ Σωφρόνιε, δεν θα έρθεις αύριο; 

Έτσι πληροφορήθηκε για την εκταφή."

Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Ἁγιοταφίτης»

(* Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά 

στὸ «Ἑορτολόγιο -2000» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου, 

καὶ συμπεριλαμβάνεται στὸ βιβλίο 

«Ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Κύπριος, 

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντας Κύπρου).

|πηγή: Σπυρος Νικας

(εμείς από την eFi Stavridou)