✔ Ο πόνος από ξύλο διαρκεί λιγότερο από ότι ο πόνος από τις λέξεις. Πρόσεχε την λέξη σου. Μπαίνει από παντού... |το νου σου...

 

                       

                  |γράφει η εκ των "συν αυτώ", Φιλοθέη Μωβ Σκιτζή

 Ο ένας χαρακτήρας «τραυματίζει» λεκτικά τον άλλον.

Η συναισθηματική, 

λεκτική κακοποίηση, 

η βία του λόγου 

είναι δυνατότερη από τη φυσική κακοποίηση. 

Μια κραυγή ενσυναίσθησης 

και ταυτόχρονα μια υπενθύμιση της δύναμης των λέξεων.

 

Ο πόνος από ξύλο 

διαρκεί λιγότερο από ότι ο πόνος από τις λέξεις.

Που το μυαλό τις αναμασά 

ξανά και ξανά 

και φθείρουν και απογοητεύουν και παγώνουν 

κάθε όνειρο και κάθε θετικό συναίσθημα.

 

Ας σκεφτόμαστε καλά τις λέξεις πριν τις χρησιμοποιήσουμε...

 

|Κι όπως πολύ εύστοχα συμπληρωματικά σημειώνει 

ο φίλος της Φωτεινής, Stamatis Bourikos...

"Η λέξη δεν τρυπάει την σάρκα, όχι.

Μπαίνει πρώτα από τα αυτιά και πέφτει στην καρδιά σου.

Ύστερα βάζει τα πόδια της στα μάτια σου 

και τυφλώνει το τώρα.

Όχι το πρίν ή το μετά, 

το τώρα.

Βάζει τα χέρια της στη μύτη και στα χείλη 

και παίρνει για μία ατελείωτη στιγμή την ανάσα σου.

Κι ύστερα διαλύεται στο αίμα σου.

Σκοτώνει το στιγμιαίο εκείνο όνειρο 

που έχεις δικαίωμα να κάνεις για το μυστικό σου, 

για την τρυφερότητα, 

για την εμπιστοσύνη, 

για την αποδοχή.

Πρόσεχε την λέξη σου.

Μπαίνει από παντού...

(Το σκίτσο με στυλό, 

«νευρικό» και γεμάτο ενέργεια 

της Σαουδάραβας καλλιτέχνιδας Shamma Al Bastaki).