♡ Μια Κυριακή γεννήθηκε με προσευχή μεγάλη σε δυο ενάρετων γονιών τη λατρεμένη αγκάλη...

 

    |γράφει η γνωστή πλέον (σεσημασμένη) καλλιτέχνιδα, Ελένη Ζεάκη 

Μια Κυριακή γεννήθηκε 

με προσευχή μεγάλη 

σε δυο ενάρετων γονιών 

τη λατρεμένη αγκάλη 

Δωρόθεος κ' Ευσέβια

εις τη Μικρά Ασία 

σε ένα αιώνα βάρβαρο 

για την Ορθοδοξία

Τα χρόνια τα μαρτυρικά

του τρίτου του αιώνα 

π' όσοι ήτανε χριστιανοί 

δίναν μεγάλο αγώνα 

Ήρθε λοιπόν η Κυριακή 

κι είχαν χαρά μεγάλη 

κάλλος ψυχής και σώματος 

τέτοιο δεν είχε άλλη!

Διδάχτηκε απ' τους γονείς 

ευσέβεια και ήθος 

πίστη που δύσκολα μπορεί 

κανείς να δει συνήθως 

Την Κυριακή σε ομορφιά 

καμιά δεν ξεπερνούσε 

κι αυτό ήταν το μαρτύριο 

που τότε ξεκινούσε... 

Κρυφά λατρεύαν Τον Θεό 

γιατί ήταν διωγμένοι

μαθεύτηκε και έπρεπε 

να πούνε τι συμβαίνει...

Το πάθος και ο έρωτας 

ενός ειδωλολάτρη 

που του' πε δεν παντρεύομαι 

τη βάλανε σημάδι 

Οι δυο γονείς στέκουν μπροστά 

η Κυριακή ξωπίσω 

λέει "...κι αν με σκοτώσετε 

δε θ' αλλαξοπιστήσω".

Είπε, κι αμέσως οι γονείς 

ένωσαν τη φωνή τους

κι αφού συμφώνησαν κι αυτοί 

χάσανε τη ζωή τους...

Τους κόψαν τα κεφάλια τους

μπροστά της με μανία 

μα έμεινε ακλόνητη 

απ' τη δοκιμασία 

Δίνουν για αυτήν διαταγή 

με μαχαιριές να αλλάξει 

μα κάθε μια βαθιά πληγή 

ο Κύριος θα φτιάξει 

Βάλαν φωτιές στο σώμα της

μες σε κελί τη σύραν

κ' αντί για θάνατο ζωή 

η απάντηση που πήραν 

Και οργιστήκαν πιο πολύ 

που ακέραιη τη βρήκαν 

κάτι να κάνουν πιο φρικτό 

μέσα στο νου τους είχαν 

Αντί να τους παρακαλεί 

τους λέει "προχωρήστε...

δεν προσκυνώ στα είδωλα 

κουτοί βλέπω πως είστε"

Θύμωσε ο Ιλαριανός 

και τότε διατάζει 

μες στων ειδώλων το ναό 

που προσκυνά τη βάζει... 

Λυπήθηκε που αντίκρισε 

το ψέμα αυτό η Αγία...

και δίνει μέγα χτύπημα 

στην ειδολωλατρεία! 

Μπροστά σε όλους προσευχή 

κάνει κι αμέσως τρόμο 

σκορπά σεισμός πελώριος

τρέχουν να βγουν στο δρόμο!

Πέφτουν αγάλματα σωρός 

και μένει μόνο ένα 

γεμίζει ο χώρος πτώματα 

παντού διασκορπισμένα!

Στέκει αντίκρυ της αυτός,

μετάνοια δεν έχει,

κι απ" τον θεο που λάτρευε 

φρικτό το τέλος έχει...

Πέφτει καταπλακώνει τον

και τη ζωή του χάνει 

το γεγονός χριστιανούς 

χιλιάδες θα τους κάνει!

Στον τύραννο Απολλόδωρο 

ήρθε η στιγμή να πάει 

δεσμία να απολογηθεί 

για όσα είχε κάνει 

Μα αυτή με ουράνια φωνή 

ευχαριστία βγάνει 

και διατάζουν να καεί 

σε πύρινο καζάνι 

Μπροστά στα μάτια του λαού 

έκανε τέτοιο πράγμα 

να ντροπιαστούν οι τύραννοι

πολλοί να δουν το θαύμα!

Η πυρκαγιά το σώμα της

καθόλου δεν αγγίζει 

κι ούτε μια τρίχα καίγεται 

κι ολόκληρη φωτίζει!

Και της ζητούν να κατεβεί

... αδύνατο να αγγίξουν... 

σε τέτοιο πύρινο κλοιό 

ούτε να προσεγγίσουν! 

Με Χάρη βγαίνει κι άνεση 

της όψης της πρώτης 

το θαύμα βλέπουνε πολλοί 

πιστεύουν Στο Θεό της!

Εξοργισμένος με αυτά 

να κάνει τί...δεν ξέρει 

και στην αρένα σκέφτεται 

στη μέση να τη φέρει... 

Μα τα λιοντάρια δίπλα της 

κάθονται σαν γατάκια 

της τρίβονται και χαίρονται 

της γλύφουν τα χεράκια 

Δεν είχε άλλη επιλογή 

στο δήμιο την στέλνει 

με τον αποκεφαλισμό 

στεφάνι Αγίας παίρνει! 

Μια τελευταία προσευχή 

στον τόπο όταν φτάνει 

να την αφήσουν τους ζητά

Στον Κύριο να κάνει...

"Σε ευχαριστώ που χάρισες 

σε ' μένα τόσα δώρα 

με τους γονείς μου να βρεθώ 

Κύριε ήρθε η ώρα "

Επτά του Ιούλη ήτανε 

κι οι ουρανοί γιορτάσαν

αιώνιο της Κυριακής 

το όνομα φωνάξαν !!

Τόσοι στον κόσμο χριστιανοί 

γίναν στο όνομά της

Δόξα Σε Αυτόν που έπλασε 

την τόση ομορφιά της...