✔ Αυτοί που έχουν το παιδικό θράσος να ζητάνε με ένα κομμάτι (Φανουρό)πιτα, ολόκληρο τον Παράδεισο... |Ποιος αισθάνεται τόσο αυτάρκης, ώστε να μην έχει ζητήσει κάτι το παράλογο στις προσευχές του, έστω για μια φορά; Ποιος μπορεί να είναι τόσο επικριτικός με τα τάματα, χωρίς να ελέγχεται από την συνείδησή του;

                      

      |Ο Θεός Μόνος γνωρίζει τα κίνητρα για την κάθε πράξη της επί γης ζωής μας.

   Γι΄αυτό, ποτέ να μην ξεχνώ: 

Να μη βιάζομαι να κρίνω όλους όσους δεν καταλαβαίνω...

    ~ από τον "αμΦ." & τους "συν αυτώ"...

        |γράφει ο εκ των παλαιοτέρων "συν αυτώ", π.Παντελεήμων Κρούσκος

  ✔ Οι «άνθρωποι της φανουρόπιτας» δεν είναι απαλλαγμένοι από αμαρτίες και από προλήψεις.  

Είναι όμως πλούσιοι και δυνατοί σε πίστη, σε θάρρος και σε δύναμη. 

Γιατί μπορούν να βιώσουν την διαδικασία της αγωνίας, της αποδοχής ή της απόρριψης τους από το Θείο.

Και έχουν το παιδικό θράσος να ζητάνε με ένα κομμάτι πίττα, ολόκληρο τον Παράδεισο.

Ας είναι και εγκόσμιος.

   Ναι, αυτούς τους συμπαθεί ο Θεός.

Γιατί σαν την πίστη (εμπιστοσύνη), φτηνή, ακριβή  δεν έχει!

Δεν είναι εύθραυστοι σαν τους αυτάρεσκους σωτήρες της Εκκλησίας, οι οποίοι επειδή φοβούνται να εμπιστευτούν τον Θεό (να πιστέψουν), τον Θεό που έχουν υπό την προστασία τους, ειρωνεύονται και αποδοκιμάζουν τα πάντα γύρω τους.

  Η Εκκλησία είναι ένα μυστήριο που μας ξεπερνάει. 

Φτάνει μια μικρή δυναμική πράξη για να νιώσεις κάτι από αυτήν. 

Αλλοίμονο αν περίμενε τις ερμηνείες ή την κηδεμονία μας για να υπάρξει. 

Και μια που μιλούσαμε για καθαρότητα, ας σκεφτούμε για λίγο που θα μπορέσουμε να την βρούμε.

Η μόνη καθαρότητα τελικά δεν είναι στο ήθος, την ηθική και τις προθέσεις, ούτε να εντοπίζουμε τα κακώς κείμενα και να τα διορθώνουμε. 

Γιατί η αγωνία έγινε ανταγωνισμός με τους άλλους και ο Παράδεισος δεν χωράει και εμάς τους τελώνες και τους άλλους τους φαρισαίους!

   Φοβερό να μην ανεχόμαστε!

Αυτός που προσθέτει την πίτα, το τάμα, την λαμπάδα έχει καταλάβει ήδη κάτι, το οποίο αγνοούμε οι καθαριστές και οι καθαροί. 

Ότι σε σχέση με τον αδύναμο άνθρωπο, ο Θεός είναι ο Ισχυρός να εκπληρώσει το οτιδήποτε.

Δηλαδή αυτός είναι ο ορισμός της ταπείνωσης και του φόβου του Θεού. 

   Υστεροβουλίες, ανταλλακτικότητες, αλισβερίσι και άλλα δεν έχουν πρωτεύουσα σημασία. 

Αυτά είναι ανθρώπινα και συγχωρητέα.

Ποιος αισθάνεται τόσο αυτάρκης, ώστε να μην έχει ζητήσει κάτι το παράλογο στις προσευχές του, έστω για μια φορά;

Ποιος μπορεί να είναι τόσο επικριτικός με τα τάματα, χωρίς να ελέγχεται από την συνείδησή του;

Το βάθος της υπόθεσης είναι η Σοφία της ταπείνωσης τους.

    Γι΄αυτό η φανουρόπιτα χρειάζεται.

👉  ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΙΖΕΙ…

   |η φωτο τυχαία διαλεγμένη, από εδώ...