ήταν βοσκαρουδάκι
μεγάλωσε παντρεύτηκε
κι απέκτησε παιδάκι
Μα χάνει τη γυναίκα του
και χήρος απομένει
κι ας έγινε πρεσβύτερος
μες στο χωράφι μένει
Φροντίζει την κορούλα του
με χάρες τη στολίζει
μα σύντομα θα κοιμηθεί
κι αιώνια θα ζήσει
Ειρήνη ονομάζεται
η Κύπρος τη γνωρίζει
δώδεκα Αυγούστου την τιμά
και τηνε ξεχωρίζει
Και μοναχός πορεύεται
με ατσαλένια πίστη
νεκρούς σηκώνει όρθιους
κλεμμένα ζώα βρίσκει
Νύχτα και μέρα εργάζεται
στην ύπαιθρο διδάσκει
πως πρέπει πάντα ο άνθρωπος
Ψηλά το θάρρος να' χει
Κι είναι πολύ αγαπητός
απλός και μετρημένος
ακούραστος και ταπεινός
κάθε φτωχού δοσμένος
Ορφάνεψε η επισκοπή
και οι πιστοί ζητάνε
εκείνον που τους φρόντιζε
επίσκοπος τους να 'ναι
Πω πω, τί γράφει ο Θεός
και Πάνσοφος εκδότης!
Άγιος ψαράς κι Απόστολος
κι ένας βοσκός Δεσπότης!
Ο Άγιος Σπυρίδωνας γεννήθηκε
τσοπάνης
κι όμως τον έβαλε ο Χριστός
πολεμιστή της πλάνης
Είχε τουφέκι την καρδιά
την πίστη του είχε σκάγια
και φάνηκε τί δύναμη είχε
η ψυχή του η Άγια!
Όργωνε τα χωράφια του
τον κόσμο ευλογούσε
κι ας ήτανε και επίσκοπος
τα πρόβατα βοσκούσε
Γιατρεύε κάθε άρρωστο
ζώα δεν τυραννούσε
σε κλέφτες ήθος μάθαινε
διδακτικά μιλούσε
Για έξι χρόνια διώχθηκε
στα κάτεργα τον είχαν
με ουράνια υπομονή
εξορισμένος ήταν
Κι ήρθε ο Μέγας στρατηγός
της Χριστιανοσύνης
ο Κωνσταντίνος κι έβαλε
φρένο αυτής της δίνης
Στην Α' Οικουμενική,
που 'χαν πολλά να λύσουν,
του πλανεμένου Άρειου
ποιοί θα αντιμιλήσουν;
Που σάρωνε ο τρόπος του
και η ρητορική του
μάγευε όποιον άκουγε
τη φαύλη άποψη του
Είχε τη βεβαιότητα
την πιο διαολεμένη
πως κτίσμα ήταν Ο Χριστός
όπως την οικουμένη!
Και μ' απορία άκουγαν
και τσιμουδιά δε βγάζαν
τόσοι επίσκοποι ήτανε
μα ακόμη δε φωνάξαν...
Και βγαίνει μπρός ο Κύπριος
ο επίσκοπος τον στένει
"Κοίταξε ο Τριαδικός Θεός
που βρίζεις τι σημαίνει"
Και μίλησαν στα χέρια του
ως και τα κεραμίδια!
Ένα κρατούσε κι έκοψε
στα Τρία την αλήθεια!
Σηκώνει το ψηλά ψηλά
όλοι να δουν στην πράξη
πως γίνεται Ένας Θεός
Σε Τρία να υπάρξει
Όχι Ένα Δύο μα Τριπλό
θαύμα επιτελείται
Χώμα Νερό χωρίζεται
Φωτιά και καταλυέται
Κι η κατσιφάρα χάνεται
και έλαμψε το θάρρος
κι έγινε ο Σπυρίδωνας
ομολογίας φάρος
Το λείψανο του ολάκερο
δε λείπει ούτε ενα νύχι
στην Κέρκυρα παραφυλά
το σύνορο του ανήκει
Διώχνει τους Τούρκους
κλοτσηδόν
στα χίλια επτακόσια
μοιράζονται εγκεφαλικά
πάθαν τα μύρια όσα
Έντεκα Αυγούστου τον τιμούν
έκτοτε κάθε χρόνο
Και δεν ξεχνούν ποιός κυβερνά
και ποιός κρατεί το νόμο
Τριακόσια πενήντα οχτώ
στις δώδεκα Δεκέμβρη
πέθανε μα καταφθορά
καμία δεν το εύρει
Και χαιρετάει τους φίλους του
μέσα απ' τη λάρνακα του
και τρέχουνε στα πόδια του
να κάτσουν τα παιδιά του
Θαύματα που επιτελεί
και τα 'χουν καταγράψει
Πτωχαίνει το αλφάβητο
που τα 'χει περιγράψει
Χαριτωμένε Άγιε
Κράτα κι εμάς κοντά σου
Όπως τα προβατάκια σου
να 'μαστε τα παιδιά σου...
☆ Και αυτό που ακολουθεί
είναι το πρώτο ποίημα που έγραψα...
Σήμερα λοιπόν, έχω "γενέθλια"!
Έγινα ενός έτους αγαπογράφος...
Να μη με αφήσει να προσεύχεστε...
Ευχαριστώ Άγιε Σπυρίδωνα, αγάπη μου...
|Ελένη Ζεάκη.-
"Όνομα ιδιαίτερο το να σε λένε Σπύρο,
που ξεχωρίζει πάντοτε
και σ' εκατό τριγύρω!
Χαριτωμένος Άγιος, γέννημα των Κυπρίων
Των Κερκυραίων καύχημα,
στολίδι των Αγίων...
Γνήσια πίστη, φλογερή καρδιά παιδιού αγία
και απ’ ετούτη τη ζωή είχες θαυματουργία!
Σε ασθένειες ανίατες εσύ ήσουν θεραπεία.
Για αυτό σε σένα βρίσκανε όλοι τη σωτηρία...
Γιάτρεψες το φτωχό παιδί
και του 'δώσες το φως του
Γιάτρεψες και το βασιλιά
που έκλαψε ομπρός σου...
Στην Α' Οικουμενική
φωτιά νερό και χώμα,
το κεραμίδι χώρισες που ήτανε ένα σώμα!
Τρία στοιχεία της ζωής σε ένα ενωμένα !
Πιστεύω και ομολογώ Πατήρ Υιό και Πνεύμα...
Το άφθαρτο σου σκήνωμα διάλεξες για να μείνει
στην Κέρκυρα και καύχημα το 'χουν μεγάλο εκείνοι!
Με Διονύσιο απ 'τη μια,
Γεράσιμο απ 'την άλλη
Κρατάνε τα Επτάνησα
τρεις Άγιοι μεγάλοι!
Κάν' Άγιε μου Σπυρίδωνα,
των ορφανών ελπίδα
όλου του κόσμου τα παιδιά
να ‘χουν Χριστού ασπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου