Μια μόνιμη Μαρτυρία και Ομολογία...
Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς ανθρώπους, που μπορούν να μετατρέψουν, ένα τέτοιο τηλεοπτικό βήμα, που έχουν περάσει διαφόρων λογιών άνθρωποι, έστω για λίγα λεπτά, σε ένα μικρό άμβωνα...
Και όλο αυτό για την δόξα του Χριστού κι όχι του εαυτού του....
Γι΄αυτό, αν και τόσο λίγος κοντά του, τον αγαπάω!
Και πλέον το ξέρει.
Και το χαίρεται κι εκείνος, όπως κι εγώ...
Ο "συν αυτώ", ο "μικρός μου αδελφός"...
Έτσι τον νιώθω, έτσι τον αποκαλώ.
Και πλέον μας συνδέουν κι άλλα, που δεν έχω την ευλογία να πω.
Μην με παρεξηγήσεις.
Ο Σταμάτης η εν Χριστώ καύχησή μου...
Όχι για την απίστευτη τιμή να προλογίσει τις 5 (αμφοτερο)αδέξιες αράδες μου, πριν ακριβώς 2 χρόνια [τι "σύμπτωση";]
Αλλά για το κοινό μας όνειρο :
Μαζί για λίγες στιγμές στη γη και ατελείωτες στον Ουρανό.
Μαζί Του.
~ σ.Β.γ
* Και για όσους δεν διαθέτουν πολύ χρόνο, ένα μικρό, αλλά "ζουμερό" απόσπασμα της συνέντευξης εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου