Επειδή στις μέρες μας, ακούγεται παντού,
όπου κι αν μιλήσεις,
όπου κι αν ακούσεις,
όπου κι αν παρακολουθήσεις
η έννοια της αυθεντίας.
Με απλές κουβέντες,
αυθεντία θεωρείται κάποιος από τον οποίο περιμένει κανείς πως...
όσα λέει,
όσα γράφει,
όσα ισχυρίζεται
είναι πάντοτε έγκυρα, γνήσια
και ποτέ λανθασμένα.
Είναι όμως "οι αυθεντίες" για όλους, τα ίδια πρόσωπα;
Ή μήπως το πρόσωπο που ο καθένας από εμάς θεωρεί ως αυθεντία, είμαστε σίγουροι πως συμπίπτει με εκείνον που ο διπλανός μας, ο γείτονάς μας, ο συμφοιτητής μας, ο συνεργάτης μας ή ο συγγενής μας ο ίδιος, έχει τοποθετήσει σε μια τόσο υψηλή θέση μέσα του, την οποία θα υποστήριζε μέχρι του σημείου να λέει "Αποκλείεται Αυτός να κάνει λάθος! Κόβω το κεφάλι μου";
Να βάλουμε ένα παράδειγμα, με ένα όνομα γνωστό τοις πάσι, για να γίνουμε κατανοητοί;
Όταν σε ένα "πηγαδάκι" (στην Ελλάδα βρισκόμαστε) μεταξύ δυο ή περισσότερων ανθρώπων συζητιέται και συνδέεεται με το αξίωμα της "αυθεντίας", ας πούμε, το όνομα "Χατζηνικολάου".
Μπορούμε να σκεφτούμε τουλάχιστον 4 εκδοχές στο τι μπορεί να λέει ο ένας και τι να καταλαβαίνει ο άλλος.
Λες "Χατζηνικολάου" και ο δημοσιογράφος της παρέας καταλαβαίνει φυσιολογικά, "Νίκος Χατζηνικολάου".
Αν υπάρχει κάποιος "της Εκκλησίας" (έτσι δεν μας λέει ο κόσμος;) θα καταλάβει "Μητροπολίτης Μεσογαίας, π.Νικόλαος Χατζηνικολάου".
Αν υπάρχει ένας φοιτητής, "της Εκκλησίας" κι αυτός, πιθανότατα θα καταλάβει "π.Αστέριος Χατζηνικολάου", τον αδερφό του Μεσογαίας.
Αν έχει εισχωρήσει στην παρέα ένας άλλος φοιτητής (δεν είναι απαραίτητο για αυτόν να είναι "της Εκκλησίας") που φοιτεί ή πέρασε από το εξαιρετικά ενδιαφέρον τμήμα της Οινολογίας, θα σκεφτεί φωναχτά "ο οίνος ο αγαπητός, ο Δάσκαλός μου, ο Δημήτρης Χατζηνικολάου".
Τελειώνοντας αυτός τον ομολογουμένως πολύπλοκο για εμάς συλλογισμό (δεν τον συνηθίζουμε...)
Δεν είμαστε ποτέ σίγουροι πως ό,τι για εμάς είναι προφανές, ολοφάνερο (ή σιγουράκι στη γλώσσα των μικρότερων από εμάς), είναι το ίδιο και για τους υπόλοιπους.
Ο "κορυφαίος γιατρός", τα βίντεο του οποίου στέλνουμε σωρηδόν ο ένας στον άλλον, γιατί για εμάς είναι αυθεντία, αφού είναι απόφοιτος του περίφημου Πανεπιστημίου του ..., δεν σημαίνει πως και για τους υπόλοιπους είναι το ίδιο.
Άρα, ίσως θα ήταν χρήσιμο στο να πάψουμε να κατακρίνουμε όσους "δεν μας καταλαβαίνουν", να έχουμε υπόψιν μας κι αυτές τις απλές, κατά τ΄άλλα, διαπιστώσεις.
Αυτά.
ΥΓ:
Βγαίνουμε γρήγορα έξω να πάρει λίγο αέρα το κεφάλι μας, γιατί όσο γράφαμε λίγο έλειψε να εκραγεί...
Δεν είναι αυτά για εμάς.
~ ο απορών, "αμφ."
Τρόποι και μέσα πειθούς:
ΑπάντησηΔιαγραφήα. Επίκληση στη Λογική
β. Επίκληση στο Συναίσθημα
γ. Επίκληση στην Αυθεντία
Απλά, χρειάζεται να ξέρουμε εκ των προτέρων, πως κάθε φορά που επικαλούμαστε μιαν αυθεντία, εάν είμαστε προκατειλημμένοι από οικονομικές, πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, χάνει αυτόματα μεγάλο ποσοστό της Αλήθειας της.
Διότι, το να τις επικαλείσαι, αυτό δεν καθιστά αληθινά τα επιχειρήματά μας, παρά μόνο τους δίνει μια μεγάλη πιθανότητα αλήθειας.
.. και μην ξεχνάμε πως ακόμα και οι αυθεντίες είναι δυνατόν να έχουν λάθος. Γι' αυτό, ας μη φανατιζόμαστε για αυθεντίες οι οποίες ίσως να καταλήξουν σε απλές γνώμες.
Υ.Γ
Μπαίνω γρήγορα μέσα να δροσιστεί λίγο το κεφάλι μου απ' το κλιματιστικό, γιατί όσο έγραφα ζαλίστηκα κι εγώ.
Ούτε για μένα είναι, αλλά απόρησα βλέποντας τον Αμφοτεροδεξιό απορούντα.
Ομοιοπαθούντες...
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την παρέα!