* Λάβα μου...

 ~ "αμφ." επισήμανση:

 Δες αυτό που ακολουθεί και ίσως συγκλονιστείς και συ, όπως και μεις.

Τελικά, μπορεί να ήταν πρωτοπόρος 

και με διαφορά από τους υπόλοιπους ο Σταμάτης,

που άλλα έγραφε, 

άλλα καταλάβαινε ο απλός κοσμάκης 

και άλλα εννοούσε, 

αφού σε Άλλον απευθυνόταν 

- κι ακόμα απευθύνεται...

Το έκανε ο Αλκίνοος με τον "Προσκυνητή" του.

Και τώρα το βλέπουμε ξανά με τη Λίνα Νικολακοπούλου και τη "Λάβα" της!

Δεν είμαστε απολύτως σίγουροι 

πως αυτά εννοούσε όταν το έγραφε,

αφού δεν έχουμε δει κάπου να το ομολογεί η ίδια.

Όμως η ερμηνευτική προσπάθεια που ακολουθεί,

δείχνει -στα δικά μας μάτια τουλάχιστον- 

όπως και σε εκείνα του "συν αυτώ",

Σπύρου Κοντογούρη, που μας το΄στειλε, 

πολύ επιτυχημένη, όσο και αληθής...

Δες και κρίνε...

(Άκουσε το τραγούδι πατώντας πάνω στην εικόνα...)

Λάβα μου...

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

απ’ όνειρο βαθύ

κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά

κλαίει να γεννηθεί

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

εφτά γενιές σβηστό

Λάβα μου, λάβα μου

αίμα μου ζεστό

Κάτι λίγοι συγγενείς

ξαδέρφια μακρινά

πες μου αν έμεινε κανείς

για μας τα πετεινά

Κάτι λίγοι συγγενείς

στα έγκατα του νου

Λάβα μου, λάβα μου

σώμα τ’ ουρανού

Εγώ το φως μετάλαβα

κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως

Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα

του κόσμου τα χλωμά

Κατάλαβα

Εγώ το φως μετάλαβα

κι αντέχω τη φωτιά

στο στήθος

Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα

του κόσμου τα χλωμά

κατάλαβα

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

απ’ όνειρο βαθύ

κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά

κλαίει να γεννηθεί

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

εφτά γενιές σβηστό

Λάβα μου, λάβα μου

δάκρυ από Χριστό

Εγώ με λάβα τα `λαβα

αυτά που λέει κρυφά το πλήθος

κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα

τα αχ των ζωντανών

κατάλαβα...

Στιχουργός: Νικολακοπούλου Λίνα

Μουσική: Νίκος Αντύπας

"Λίγοι γνωρίζουμε ότι το τραγούδι αναφέρεται στη Θεία Κοινωνία, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από αυτήν!

Ερμηνευτικά σχόλια:

* "Σαν ηφαίστειο που ξυπνά..."

 Το τραγούδι μας μιλά για το ξύπνημα του μέσα ανθρώπου, που αναζητά με ενθουσιασμό και θέρμη την αλήθεια και το φως ενός αλλιώτικου τρόπου Ζωής, του τρόπου που περνά μέσα από το σώμα , το αίμα και το δάκρυ, την αγάπη και την προσφορά, αλλά και τη θυσία. 

Το ηφαίστειο που ξυπνά είναι η συνείδηση του ανθρώπου που βρίσκεται κοιμισμένη, αποχαυνωμένη μέσα στις υποχρεώσεις, στους καταναλωτικούς ρυθμούς ζωής, στο ψέμα που βιώνουμε ως αλήθεια...

* "Κλαίει να γεννηθεί..."

Για να γεννηθεί κάτι καινούριο, χρειάζεται δάκρυ, πόνος και κόπος. 

Η ιδεολογία της κοινωνίας μας είναι η ήσσων προσπάθεια, η αρπαχτή, η ευκολία, το γρήγορο κέρδος. 

Πρέπει να καταλάβουμε ότι χωρίς κόπο, άσκηση, προσπάθεια δεν γίνεται τίποτε.

* "Λάβα μου..." 

Η λάβα είναι απόδειξη της καρδιάς που πάλλεται για το καινούριο, τη ζωή, το Θεό! 

Η λάβα είναι ο ζήλος και η προθυμία, η αγωνιστικότητα, ο ενθουσιασμός για τον πνευματικό, αλλά και κάθε λογής αγώνα...

* "Κάτι λίγοι συγγενείς...στα έγκατα του νου..."

 Δεν υπάρχουν πολλοί που μπορούν να συμπαρασταθούν στους κόπους μας, 

να μας καταλάβουν! 

Συνήθως αυτός που προσπαθεί να ζήσει διαφορετικά, έχει λίγους συμπαραστάτες...

* "Εγώ το φως μετάλαβα..."

 Τα πάντα είναι θέμα μεταλήψεως. 

Για να νιώσεις την αληθινή κοινωνία και κοινωνικότητα, χρειάζεται να μεταλάβεις, δηλαδή να κοινωνήσεις, να συμμετάσχεις σ’ αυτό ή σ’ Αυτόν που αγαπάς. 

Τα πάντα στη ζωή μας είναι θέμα σχέσης. 

Η σχέση συνεπάγεται και προϋποθέτει την αγάπη. 

Τον Χριστό δεν μπορείς να τον αγαπήσεις, αντιμετωπίζοντάς Τον απλώς ως ένα σύνολο τυπικών κανόνων. 

Χρειάζεται αληθινή σχέση μαζί Του, που σημαίνει να παίζει αποφασιστικό ρόλο στη ζωή μας. 

Τον κοινωνούμε στη Θεία Ευχαριστία και η Θεία Κοινωνία είναι απόδειξη ότι είμαστε ενωμένοι μαζί Του. 

Ο τελικός σκοπός της ζωής μας, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι να γευτούμε το φως του Χριστού, που θα μας καθαρίσει και θα μας οδηγήσει στον Ουρανό δια της αγάπης!

* "Κι αντέχω τη φωτιά στο στήθος..."

 Αν δεν μεταλάβεις Χριστό, όλη σου η διάθεση, ο ενθουσιασμός, τα νιάτα χάνονται χωρίς νόημα. 

Όλοι έχουν αποτύχει και πολιτικοί και κόμματα και ποδοσφαιρικές ομάδες και ψεύτικα αισθήματα! 

Μόνο αν μεταλαμβάνεις το Χριστό, η ζωή σου αποκτά νόημα κι αντέχεις τις κακουχίες, τις ταπεινώσεις και τα προβλήματα της ζωής, αλλά και ταυτόχρονα ξεκινάς κάτι νέο, μπορείς να χαρείς ειλικρινά τη νιότη σου...

* "Υπ’ όψιν μου δεν τα 'λαβα, του κόσμου τα χλωμά κατάλαβα..."

 Απέναντι σ’ αυτή την ομορφιά της αλήθειας, της ελευθερίας και της αγάπης που δίνει η κοινωνία με το Χριστό, ο κόσμος αντιτάσσει τα ψέματά του, αλλά ταυτόχρονα, σ’ εκείνα τα χλωμά και αδύναμα του κόσμου βρίσκεται η αλήθεια, αυτό που πρέπει μυστικά να καταλάβεις! 

«Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη», μας λέει ο Απόστολος Παύλος...

* "Αίμα μου ζεστό, σώμα τ’ ουρανού, δάκρυ από Χριστό..."

 Τα πάντα είναι θέμα κοινωνίας. 

Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας προσφέρουν την γεύση της αιωνιότητας, μια γεύση σωτηρίας, που αναμορφώνει και τούτη τη ζωή μας..."

~ η ερμηνεία της Μαρίας Τσιτουρίδου

|εμείς από τον Spiros Kontogouris