|Αυτό το πραγματικό γεγονός, που ολοφάνερα στα αυτιά μας μοιάζει με ψίθυρο, μας γνωστοποιήθηκε από μια "συν αυτώ" αδελφή μας, με την παράκληση να το δημοσιοποιήσουμε εις μνήμην της διπλανής της στο δωμάτιο του πόνου της, κ.Βασούλας...
Το παραθέτουμε στην αγάπη σας, όπως η ίδια η Βασιλικούλα το έστειλε στον "ταχυδρόμο" που της έφερε το μύρο του Αγίου εκείνο το πρωινό.
Έχουμε την άδεια και την ευλογία και των 2.
Εμείς το αφιερώνουμε σ΄εκείνη που το έζησε και που το είχε κρυμμένο μέσα στην καρδιά της, μέχρι να το φανερώσει και σε μας.
Και στον Αντωνάκη της κ.Βασούλας.
Αλλά και στον κάθε Αντωνάκη, πιστό και άπιστο που μένει πίσω...|
* Το μύρο του ταχυδρόμου
"Και μην ξεχνάμε εκείνο το μύρο σας
στην πολύτιμη επίσκεψη σας στο δωμάτιο μου στο νοσοκομείο,
εκεί που η διπλανή κυρία που δεν ζει πια,
η Βασούλα μου,
ενώ δεν μύριζε
λόγω σκλήρυνση κατά πλάκας
18 ολόκληρα χρόνια,
ούτε οσμή ούτε γεύση είχε...
Ξάφνου λέει στο γιο της:
- Αντώνη μου τι μυρίζει έτσι????
Κάτι όμορφο, μια ευωδιά, μυρίζει!!!!
- Βασούλα, άσ΄τα αυτά που μυρίζει...
18 χρόνια έχεις να μυρίσεις και να νιώσεις γεύση, δεν θα μας τρελάνεις εσύ...
- Μα βρε Αντώνη μου.
Κάτι έβαλε η Βασιλική δίπλα, κάτι έβαλε!
Ένα δυνατό άρωμα που ευωδιάζει...
Είχα ανοίξει το μύρο του Αγίου Νεκταρίου μου
που μου φέρατε από την Αίγινα
και σταυρωνόμουν όπου πονούσα.
Ναι, ήταν έντονη,
αλλά νομίζω η πιο έντονα όμορφη μυρωδιά μύρου,
που είχα μυρίσει ποτέ!
Όταν το άκουσα και το συζητούσαν,
κοντοστάθηκα στο κρεββάτι,
εκεί στα χάλια που με είχατε δει
και ένιωσα άσχημα
ότι την ζάλισα με την έντονη μυρωδιά
την αρρωστούλα την Βασούλα μου.
Τη "γειτόνισσα"
που μου΄στειλε ο Θεός στον πόνο μου.
Η Βασούλα μου
ήταν από το λαιμό και κάτω ανάπηρη,
μόνο το κεφαλάκι κουνούσε ακόμα
και τα ματάκια της...
- Βασιλική, Βασιλική!
άρχισε να με φωνάζει...
Με τι ωραίο άρωμα ψεκάστηκες;;;
Το μυρίζω!!!!!!!
- Δεν είναι άρωμα, Βασούλα μου!
Είναι Μύρο, της λέω.
Μου το έφερε ένας ξένος,
αλλά πια αγαπημένος αδερφός.
Ο κύριος που έφυγε πριν λίγο.
Είναι από τον Μεγάλο Άγιο μας,
τον Άγιο Νεκτάριο!!!!
- Σε παρακαλώ, μου λέει.
Ξέρω ότι πονάς πολύ και συ
και δεν μπορείς να σηκωθείς.
Να πω του Αντώνη μου να έρθει να το πάρει λίγο.
Να μου το φέρει στη μυτούλα μου...
Ευωδιάζει!!!
Μυρίζω Βασουλα μου, μυρίζω...
- Θα σηκωθώ σιγά σιγά.
εγώ θα στο φέρω.
Ο Αντώνης της, ο γιος της, άπιστος Θωμάς...
- Τζάμπα σηκώνεσαι Βάσω και σε ταλαιπωρεί.
18 χρόνια έχει να μυρίσει!!!
Έφτασα δίπλα,
καλή μου κ. Βασούλα,
(συντρόφισσά μου επί ένα μήνα)
και το βάζω κοντά στην μυτούλα της
και κυλούν δύο δάκρυα από τα ματάκια της...
- Μυρίζω βρε Αντώνη μου, σου λέω!
Αυτό μύριζα τόσην ώρα...
Βασιλικούλα,
μην το παίρνεις από την μύτη μου, μου λέει...
- Θα σου βάλω,
θα σε Σταύρωσω Βασούλα μου, της λέω
και θα σου μυρίζει...
Ο Άγιος Νεκτάριος τι Δώρο μου έκανε,
ε Βασιλικούλα;
Μίλησε μου γι αυτόν όταν θα είμαστε μόνες...
Έτσι κι έγινε.
Όσα ήξερα,
όσα μπορούσα να της μεταφέρω,
τις λιγοστές, φτωχές μου πληροφορίες...
Της είπα πόσο ταπεινός ήταν!
Ένα μήνα, όσο ήμασταν μαζί,
κάθε πρωί,
μου ζητούσε το Μύρο του Αγίου!!!!
Δεν μύριζε τίποτε άλλο.
Από την άλλη ημέρα,
ο γιος της ξεκίνησε να ανάβει κεράκι,
μπαίνοντας στο νοσοκομείο...
Και ο Άπιστος Θωμάς πείστηκε
ότι η Μαμά του όντως
μετά από 18 χρόνια μύρισε
και μύρισε το μύρο του Αγίου
που εσείς μου είχατε φέρει…
Της άφησα και μια εικόνα του Αγίου
που είχα μαζί
να την έχει δίπλα της
και σε ένα μπουκαλάκι
λίγο από το μύρο
να συνεχίζει να τις βάζει ο γιος της ο Αντώνης
όταν εγώ έφυγα...
Σχεδόν 10 μέρες αφού πήρα εξιτήριο
η Βασούλα κοιμήθηκε.
Αυτή η μεγάλη ψυχούλα
με 18 χρόνια ακινησίας,
χωρίς οσμή και γεύση,
που μύρισε τον Άγιο μας!!!
Σήμερα την θυμάμαι την Βασούλα μου
κι εσάς για το δώρο σας
και την επίσκεψή σας τότε.
Ο Άγιος ζει και είναι ολοζώντανος!!!
Εις μνήμη της Βασούλας...
* "αμφ." ΥΓ:
Είπαμε κι άλλοτε:
Κάτι γίνεται με αυτό το όνομα...
Είχαμε τη μία και μοναδική Βάσω,
(Χωρίς καμία υπερβολή,
η συγκλονιστικότερη ίσως ανάρτηση
που έχουμε ανεβάσει ποτέ...).
Και επειδή απ΄ότι φαίνεται
δεν μας φτάνει,
έχουμε την κ.Βασούλα που φτερούγισε
και τη Βασιλικούλα που μας τα αφηγείται...
(Και όλο και κάποια new entry Βασούλα
ξεφυτρώνει από πίσω...)
Το σίγουρο πάντως είναι
πως ο Άγιός μας Νεκτάριος
έχει πάντα κάτι να ψιθυρίσει
στο διπλανό κρεβάτι...
Με τις ευχές του.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου