"Πρωτοφανές να κατεβεί ο άνθρωπος στον Άδη και να του δώσει ο θάνατος μερίδα στο σκοτάδι...

 

   |γράφει η εκ των "συν αυτώ" καλλιτέχνης, Ελένη Ζεάκη

Πικρός στη γεύση ο θάνατος 

στον Άδη σαν περάσεις 

τέσσερις ήταν αρκετές 

μέρες να τον χορτάσεις. 

Πρόλαβαν και σου έπεσαν 

τα πλούσια μαλλιά σου

γένια δεν είχες μαρτυρούν 

όσοι ήτανε μπροστά σου.

Εσένα είπε ο Κύριος 

Λάζαρε δεύρο έξω 

πριν από σένα άνθρωπος 

δεν είχε βγει απ΄έξω. 

Η καταδίκη σίγουρη 

κι η τιμωρία μαύρη 

χώμα στο χώμα πήγαινε 

να αγκαλιαστούνε ομάδι.

Το τι περνούσε η ψυχή 

σαν γύρισε δεν είπε 

λίγα τα λόγια κράτησε 

για όση ζωή την είχε.

Έζησε τριαντατριών χρονών 

τυχαίο δε νομίζω 

«Χρόνους Σε Έμε που Ανάστησα 

φίλε μου Σου χαρίζω».

Ο πρόδρομος Του Νέου Αδάμ 

θα΄λεγε κάποιος ήταν 

ζήλεψε κι ο πρωτόπλαστος 

που την πρωτιά του πήραν.

 

«Που πας; Δε βγαίνει άνθρωπος. 

Λάζαρε τι συμβαίνει»;

Και στην καρδούλα του Αδάμ 

πάλι η ελπίδα μπαίνει.

 

Τι ήταν αυτό που αντίκρισαν 

τα μάτια που το είδαν 

άλλοι από κάτω κοίταζαν 

κι άλλοι στη γη που ήταν!

Πρωτοφανές να κατεβεί 

ο άνθρωπος στον Άδη 

και να του δώσει ο θάνατος 

μερίδα στο σκοτάδι 

που σίγουρο ήτανε η ζωή 

επιστροφή δεν έχει 

και όσο κι αν γνώρισες Χριστό

ο τρόμος σε κατέχει.

 

Και χάνεται το γέλιο σου

διαπαντός στ’ αλήθεια 

γιατί και που επέστρεψες 

έχασες τη συνήθεια.

 

Μονάχα λέει μια φορά 

γέλασες στη ζωή σου 

που μάρτυρας στο γεγονός 

ήταν η αδερφή σου.

Είδες να κλέβει ένας κουτός 

που αλήθεια δε γνωρίζει 

πήλινο σκεύος σαν κι αυτόν 

που λίγο ξεχωρίζει!

Πρώτη φορά είδε άνθρωπο 

ίδιο μ’ένα πυθάρι 

αφού μυαλό του έλειπε 

την ίδια είχαν χάρη!

Και λέγεται από πολλούς 

πώς Λάζαρε στα πίσω 

έμεινε προ του θάνατου 

της γεύσης σου το ίσο.

 

Σε κάθε τι που έτρωγες 

τη ζάχαρη ζητούσες 

γιατί ήτανε αδύνατο 

την πίκρα να ξεχνούσες!

Σε φυγαδεύσαν γρήγορα 

απ’ τους Αγίους τόπους 

εκεί που αναστήθηκες 

και κλόνισες τς’ ανθρώπους.

 

Πολλοί πιστέψαν Στο Χριστό

και εσύ σα μέγα θαύμα 

στων Φαρισαίων την καρδιά 

ήσουν μεγάλο τραύμα.

 

Γιατί κυκλοφορούσε αυτό 

το νέο έμενε νέο 

σου προγραμμάτιζε ο εχθρός 

θάνατο πιο μοιραίο.

 

Οπότε αποφασίστηκε 

από τους Αποστόλους 

στην Κύπρο σ΄έφερε ο Θεός 

αθέατος απ’ όλους.

 

Πρώτος χειροτονήθηκες

επίσκοπος Κιτίου, 

να μπουν στην πίστη Του Χριστού 

ήταν αυτού αιτίου.

Σοφά ο λαός παράδειγμα 

το όνομα σου έχει 

και ονομάζει 

«Λάζαρο» 

όποιον θανάτου αντέξει!

Σίγουρο πως αγάπησες 

Ζωή αυτό που λένε 

εσύ που Άδη γεύτηκες 

Λάζαρε

Αναστημένε!

  |πίνακας: The Raising of Lazarus, Sebastiano del Piombo, 1517-19