☆ "Από τη αργολογία... στη Δοξολογία..." |Μια εκπληκτική ανάλυση στο "πνεύμα αργολογίας μη μοι δως" του τεράστιου Αγίου Εφραίμ του Σύρου...

       ✔ Επειδή ήρθε η ώρα να σωπάσουμε για λίγο καιρό

(με το συμπάθιο που λένε και στα χωριά μας, 

να το βουλώσουμε, κατά το επιθετικότερον).

Κι επειδή για μας τους φαφλατάδες 

αυτό το άθλημα είναι ιδιαιτέρως δύσκολο...

Και πριν βρεθούν βέβαια κάποιοι να πουν:

"Έλα μωρέ τώρα. Ποια αργολογία και κουραφέξαλα... 

Αυτό είναι το θέμα μας τώρα; 

Τι μας λέει αυτός τώρα;

(Και μας έχει πρήξει και ο άλλος 

που τα κοινοποιεί συνέχεια...)"

 

   Τι θ΄ακούσουμε, 

ανάμεσα σε όσα καταπληκτικά θα μας πει 

ο παπα Σπύρος μας;

Πως, όσο θεραπεύεται ο άνθρωπος, 

θα θεραπευτεί και ο λόγος του.

Πως υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι, 

που δεν μίλησαν πολύ στη ζωή τους, 

δεν έγραψαν τίποτα.

Όμως μιλάει και λέει πολλά ο τρόπος της ζωής τους.

Ενώ εμείς μιλάμε συνέχεια, 

αλλά ο τρόπος της ζωής μας δεν έχει βγάλει άχνα. 

Δεν λέει τίποτα.

Και θα συνειδητοποιήσουμε 

ο καθένας μας ακούγοντας τον πως...

"εγώ δεν σιώπησα ποτέ, δεν σιώπησε ο λογισμός μου ποτέ. 

Δεν γύρισα ποτέ να πω στο πάθος μου 

ή στην εμπάθειά μου εναντίον του άλλου:

"Ε, σκάσε πια. Βούλωσ'το μια φορά!"

Και ν'αφήσω λίγο σιωπή μέσα μου...

  Όλ΄αυτά φαντάζουν δύσκολα 

και ίσως ανεφάρμοστα,

αλλά δεν είναι.

Είναι εντελώς - τελείως απαραίτητα,

ιδιαιτέρως αυτήν την Μεγαλύτερη Εβδομάδα του χρόνου,

κυρίως για έναν και μόνο λόγο:

Γιατί όταν σταματάει να μιλάει ο άνθρωπος, 

μιλάει ο Θεός...